Autor: Agata Wądołowska

Data: 2010-01-02

Większość energii pochodzących z odnawialnych źródeł (poza energią z pływów i energią geotermalną) bezpośrednio wywodzi się z energii słonecznej. Każdej godziny słońce produkuje 174,423,000,000,000 kWh energii. Innymi słowy Ziemia uzyskuje 1,74 x 1017 W mocy. Około 1- 2% energii słonecznej zamienia się w energię wiatru. Porównywalnie jest to ok. od 50 do 100 razy więcej niż całkowita energia biomasy, którą mogą wytworzyć wszystkie rośliny na całej planecie.


Różnica temperatur jest przyczyną cyrkulacji powietrza. Zdjęcie wykonane z satelity Nasy w 1984 roku (rys. powyżej) pokazuje, iż regiony Ziemi wkoło równika o szerokości 0o są mocniej ogrzewane niż reszta globu. Te gorące obszary na rysunku pokazane są w ciepłym czerwonym kolorze. Ponieważ gorące powietrze jest lżejsze iż zimne, unosi się ono ku niebu dopóki nie osiągnie wysokości ok. 100 km, po czym rozchodzi się w kierunkach północnym i południowym. W przypadku, gdyby Ziemia nie obracała się, powietrze po prostu docierałoby do biegunów Północnego oraz Południowego, opadało, po czym powracało do równika.

Siła Coriolisa
Wykonując ruch obrotowy, Ziemia przyczynia się do zmiany kierunku każdego ruchu na półkuli północnej w prawo (zakładając, że obserwujemy z naszej pozycji na Ziemi). To zjawisko nazwane zostało siłą Coriolisa ( Francuzki matematyk Gustav Gaspard Coriolis , 1792-1843). Siła Corilisa to widoczna siła, na półkuli Północnej wiatr ma tendencje do kierunku antyzegarowego, kiedy styka się z obszarem niskiego ciśnienia.


Rozważmy ruch czerwonej strzałki w kierunku południowym od bieguna. Ziemia obraca się kiedy obserwujemy z kosmosu ruch strzałki prosto na południe.


Tutaj czerwona strzałka, wykonując ruch, skręca w prawo. Przyczyną tego, iż nie podąża ona prosto w kierunku południowym jest oczywiście to, że my jako obserwatorzy, obracamy się razem z Ziemią.